Sklepienia cz.1

 Sklepienia: a) walcowe, b) krzyżowe, c) klasztorne, d) klasztorne na sześciokącie, e) żaglowe, f) kopuła, g) kopuła żaglowa z nasadzoną czaszą, h) krzyżowe wspięte.

Zależnie od przeznaczenia budynku i pomieszczeń oraz wystroju architektonicznego ich wnętrza na przekrycia są stosowane sklepienia pokazane na  rysunku.

Sklepienia z cegły i kamienia stosowane były w budownictwie od czasów rzymskich aż do XX w. Ze względu na trudności ich wykonania, duży ciężar sklepień, działanie sił rozpierających ściany, sklepienia te nie są prawie ju/ stosowane na stropy, a przekrycia monumentalnych budynków wykonuje się z żelbetu w postaci powłok cienkościennych. Ponadto sklepienia stropowe zajmują większą przestrzeń niż przekrycia płaskie.

Sklepienia walcowe (rys. a) są stosowane do rozpiętości ok. 6,0 m. Strzałka wzniesienia wynosi od 1/12 do 1/4 rozpiętości sklepienia. Dla rozpiętości do 3,0 m grubość sklepienia wynosi 1/2 cegły. Powyżej 3,0 m wykonuje się sklepienia o grubości 1/2 cegły wzmocnione żebrami rozstawionymi w odstępach 1,2-2,0 m i wystającymi do góry lub od spodu.

Orientacyjne grubości sklepień zależne od rozpiętości stosowanych w budynkach mieszkalnych.

Cegły w sklepieniu układane są najczęściej w wiązaniu pospolitym, rzadziej w wiązaniu jodełkowym lub rębem. Prawidłowy układ cegieł w sklepieniu powinien odpowiadać kierunkowi sił ściskających występujących w sklepieniu. Taki układ cegieł występuje w wiązaniu pospolitym.