Rodzaje konstrukcji hal stalowych

Ustrój konstrukcyjny hali; 1 — stopa fundamentowa, 2 — rygiel ramy, 3 — płatew, 4 – tężnik pionowy, 5 — tężnik połaciowy, 6 — belka podsuwnicowa, 7 — belka podsuwnicowa dla transportu podwieszonego, 8 — suwnica, 9 — ściana, 10 — pokrycie.

Rodzaje konstrukcji hal stalowych.

Dla małych rozpiętości hal, a niekiedy i średnich, stosuje się ustrój nośny złożony z ram wykonanych z elementów o przekroju pełnym lub ażurowym. Z uwagi na potrzebę odprowadzenia wody z dachu rygle są załamane w kalenicy. Na przekrycia hal o średnich i dużych rozpiętościach stosuje się przeważnie ramy z ryglem kratowym, ramy kratowe lub juki o przekroju pełnym lub kratowym.

Słupy ram mogą być połączone z fundamentem sztywno lub przegubowo. Zarówno pełnościenne, jak i kratowe słupy ram przegubowych mają stały przekrój na całej wysokości lub też zmienny, zbieżny ku przegubom.

Slupy ram bezprzegubowych w halach bez transportu i z transportem podwieszonym wykonuje się o stałym przekroju na ich wysokości, a z transportem podpartym przyjmuje się często większy przekrój poniżej belek podsuwnicowych.

Na rysunku przedstawiono ustrój konstrukcyjny hali jednonawowej, który składa się z ram o przekroju pełnościennym i ryglu załamanym, ustawionych prostopadle do osi podłużnej hali. W kierunku podłużnym sztywność hali zapewniają tężniki kratowe — umieszczone w pośrednich polach słupów — belki podsuwnicowe, płatwie dachowe i rygle ścian.

Zależnie od rodzaju stosowanego pokrycia — ciężkie czy lekkie — na ryglach ram mogą być ułożone bezpośrednio płyty żelbetowe (podobnie jak w halach żelbetowych prefabrykowanych), lub płyty warstwowe. Pokrycie lekkie częściej jednak układa się na płatwiach opartych na ryglach ram oraz wiązarach (rys. 7.52).

Rozstaw ram pełnościennych w kierunku podłużnym przyjmuje się zwykle 4,5-9,0 m. Większe rozstawy, tj. 12,0—15,0 stosuje się w ustrojach kratowych.