Ściany zewnętrzne podłużne i szczytowe nie obciążone stropami

Rodzaje ścian zewnętrznych o układzie poprzecznym: a) samonośna, b) osłonowa: 1 — samonośna, 2 — osłonowa.

Ściany zewnętrzne podłużne i szczytowe nie obciążone stropami (tj. nienośne) mogą być wykonane jako ściany samonośne lub jako ściany osłonowe. Ściana samonośna (rys. a) przenosi ciężar własny, który przekazuje bezpośrednio na fundament. Ściana osłonowa (wypełniająca) ustawiona jest na stropie i przekazuje ciężar własny na strop każdej kondygnacji (rys. b).
W obu rozwiązaniach obciążenie wywołane wiatrem jest przekazywane ze ścian zewnętrznych na ściany poprzeczne. Ściany samonośne (rys. a) .stanowią usztywnienie budynku, natomiast układ (rys. b) wymaga odpowiedniego usztywnienia w kierunku podłużnym. Rolę usztywnień mogą spełniać ściany podłużne wewnętrzne i ściany klatek schodowych.
Kształt i wymiary zarówno płyt ściennych, jak i stropowych zależą od miejsca położenia ich w budynku oraz od metod produkcji, montażu i transportu. Szerokość płyt stropowych zależy od środków transportowych i przyjmuje się zwykle nie większą od 2,4 m, a niekiedy 2,7 m. Płyty o większych szerokościach nie mogą być transportowane drogami publicznymi ze względu na ich wymiary gabarytowe i obowiązujące przepisy. Długość płyt nie przekracza zwykle 12,0 m. Płyty ścienne przewożone są w pozycji pionowej. Wysokość ich odpowiada wysokości kondygnacji budynku ok. 3,0 m, a długość głębokości traktu (pokoju) ok. 6,0 m.
Grubość płyt wewnętrznych określona jest głównie warunkami wytrzymałościowymi i akustycznymi, natomiast przy doborze grubości ścian zewnętrznych należy dodatkowo brać pod uwagę czynniki termiczne. Ściany zewnętrzne s;i zwykle produkowane o większej grubości ze względu na warstwy izolacyjne. Grubość płyt ścian wewnętrznych zależy od wysokości budynku i wynosi 14-18 cm. W jednym budynku występuje kilkanaście rodzajów płyt różniących się wymiarami i kształtem: płyty bez otworów instalacyjnych, płyty z otworami oraz z wycięciami na obrzeżach.