Budynki stalowe

Poprzeczny układ ram: a) rzut, b) widok; 1 – słup, 2 — rygiel poprzeczny, 3 – belka stropowa, 4 — płyta stropowa.

Głównymi elementami szkieletowej konstrukcji stalowej są slupy i rygle, a w ustrojach przegubowych również tężniki płaskie i przestrzenne oraz ściany usztywniające.
Ustroje ramowe powstają przez sztywne połączenie wszystkich słupów z ryglami. Rozstaw słupów (rozpiętość rygli) zależy głównie od przeznaczenia i wysokości budynku oraz obciążeń działających od stropów na rygle. Najczęściej stosowane są siatki słupów od 6,0 do 12,0 m.
Ramy mogą być ustawione na planie budynku w kierunku poprzecznym do osi podłużnej lub podłużnym, częściej jednak stosuje się układ poprzeczny.
Rygle ram wykonuje się o przekroju pełnościennym z kształtowników walcowanych i blachownie oraz o przekroju ażurowym lub w formie kratownic. W celu uzyskania większych pomieszczeń można stosować rygle o wysokości kondygnacji w postaci kratownic lub ścian, rozmieszczonych mijankowe w dwóch poziomach.

Stropy opierają się na pasach górnym i dolnym każdego dźwigara. Na ryglach ram lub podciągach opierają się belki stropowe. Belki te umieszcza się zwykle w wysokości rygla i łączy za pomocą śrub do płaskownika lub kątownika.

Złącza sztywne mogą być zarówno spawane, jak i śrubowe. Złącza śrubowe mogą być zwykłe lub cierne. Do złącz ciernych stosuje się śruby wysokich klas, zwane często sprężającymi. Złącza spawane wykonywane są głównie przy łączeniu elementów konstrukcyjnych w wytwórni konstrukcji stalowych. Na budowie (montażu konstrukcji) elementy, łączone są za pomocą śrub.