Wentylacja mechaniczna.

Wentylacja mechaniczna jest to wymiana powietrza następująca dzięki zastosowaniu urządzeń mechanicznych. Wentylacja mechaniczna może być: podciśnieniowa, gdy wytwarza podciśnienie w wentylowanym pomieszczeniu; niskoprężna, w której prędkość przepływu powietrza wynosi 3÷9 m/s w głównych przewodach wentylacyjnych i 3,5÷11 m/s w odnogach; wysokoprężna, w której prędkość przepływu powietrza wynosi 13÷30 m/s w głównych przewodach wentylacyjnych i 10÷24 m/s w odnogach.

Wentylacja mechaniczna polega na wymianie powietrza za pomocą wentylatorów napędzanych silnikiem elektrycznym. Powietrze wyciągane lub nawiewane do pomieszczeń jest prowadzone kanałami (blaszanymi, z tworzyw sztucznych itp.) po uprzednim oczyszczeniu na filtrach i ogrzaniu w zimie przez nagrzewnicę. Do regulacji ilości przepływającego powietrza w kanałach służą przepustnice i zasuwy.

Wentylatory wraz z napędem wywołują drgania powietrza, kanałów i konstrukcji budynku i niepożądane dźwięki. Zapobiega się temu przez amortyzowanie wentylatorów i wykładanie maszynowni materiałami dźwiękochłonnymi oraz montowanie specjalnych tłumików na przewodach. W tych pomieszczeniach zakładów gastronomicznych, w których przebywają ludzie, hałas wywołany przez urządzenia wentylacyjne nie może przekroczyć 50 decybeli.

Wentylację mechaniczną dzielimy na ogólną i miejscową.

Wentylację ogólną stosuje się wówczas, gdy źródło zanieczyszczeń nie jest skupione w jednym miejscu. Ma ona na celu obniżenie w pomieszczeniach poziomu stężenia wszystkich zanieczyszczeń poniżej wartości dopuszczalnej. Kanały z otworami (kratkami) wentylacji nawiewnej rozprowadzone są tak, aby strumienie powietrza pokryły swoim zasięgiem całą powierzchnię wentylowanego pomieszczenia. W wielu wypadkach wentylacja ogólna nie daje pożądanych wyników, a nawet powoduje rozprzestrzenianie zanieczyszczeń na całe pomieszczenie.

Wentylację miejscową stosujemy po to, aby zapobiec wspomnianym niepożądanym skutkom wentylacji ogólnej. Ma ona na celu uchwycenie szkodliwych zanieczyszczeń w miejscu ich powstania za pomocą ssawek. Do wentylacji miejscowej służą wyciągi w postaci okapów. Okapy stosuje się najczęściej w kuchni gorącej nad kotłami warzelnymi, patelniami i trzonami kuchennymi. Wyciągają one wilgotne powietrze wraz z niepożądanymi zapachami, a skropliny powstające na płaszczyznach okapów są odprowadzane do kanalizacji.

Rysunek. Schemat wentylacji mechanicznej miejscowej i ogólnej.  1 — przewody dopływu powietrza, 2 — przewody wyciągowe, 3 — szyb do pobierania świeżego powietrza, 4 — podgrzewacze powietrza, 5 wentylatory, 6 — odpylacz.

Rysunek przedstawia schematycznie instalację wentylacji kombinowanej, w której świeże powietrze doprowadza się przewodami wentylacji nawiewnej zakończonymi kratkami, a odciąga okapami połączonymi z przewodami wentylacji wyciągowej (ssawnej).