Konstrukcje budynków halowych
Sposoby oświetlenia hal: a) boczne przez podwyższenie co drugiej nawy, b) boczne przez zróżnicowanie wysokości konstrukcji, c) dachy pilaste — świetliki wzdłuż hali, d) świetliki latarniowe, e) świetliki pilaste, f) świetliki gąsienicowe wzdłuż hali, g) świetliki gąsienicowe w poprzek hali.
Oświetlenie naturalne hal wielonawowych można uzyskać stosując nawy o różnej wysokości lub za pomocą świetlików ustawionych na konstrukcji dachu. Świetliki mogą być podłużne, poprzeczne lub latarniowe.
Konstrukcje hal wykonuje się z drewna, metalu (głównie stali) i betonu (żelbetowe, sprężone). Konstrukcje drewniane stosuje się w halach o charakterze tymczasowym lub trwałym, głównie tam, gdzie występuje środowisko agresywne chemicznie.
Konstrukcje metalowe (stalowe, aluminiowe), stosuje się w halach o większych rozpiętościach lub tam, gdzie trzeba szybko budować oraz w przypadkami uzasadnionych względami technologicznymi. Konstrukcje betonowe monolityczne i prefabrykowane są szeroko stosowane w budownictwie halowym o różnym przeznaczeniu. Konstrukcje monolityczne stosuje się przeważnie w budynkach nietypowych, natomiast w budynkach typowych stosuje się konstrukcje prefabrykowane.
W zależności od rozpiętości przekrycia naw hale można podzielić na trzy podstawowe grupy:
a) małych rozpiętości — do 12 m,
b) średnich rozpiętości — do 36 m,
c) dużych rozpiętości — powyżej 39 m.
Ponadto przy klasyfikacji hal jako dalsze kryteria można przyjąć wysokość hali, ukształtowanie wnętrza itp.
Ze względu na sposób wykonania hal, jak również ich pracę statyczną można hale podzielić na:
a) kształtowane przestrzennie z ustrojów prętowych i płaskich; słupów, belek, wiązarów, płyt,
b) kształtowane z zastosowaniem przekryć powierzchniowych,
c) kształtowane z samodzielnych konstrukcji przestrzennych.
W zależności od schematu statycznego poprzecznych ustrojów nośnych hal można ustroje te podzielić na:
a) ramowe,
b) słupowo-belkowe, słupowo-wiązarowe,
c) rozporowe,
d) przestrzenne, powłokowe, prętowe.
